πλασμένο.Η γυναίκα σήμερα έχει κερδίσει επάξια την θέση της στη Κοινωνία. Σπουδάζει.Εργάζεται. Μεγαλώνει τα παιδιά της. Όμως, ο δρόμος δεν είναι στρωμένος με
ροδοπέταλα... Η εύρεση εργασίας και επαγγελματικής σταδιοδρομίας, η εξασφάλιση των
παιδιών της, το γέμισμα του τραπεζιού αποτελούν καθημερινό αγώνα, αλλά και αγωνία.
Η γυναίκα αστυνομικός, που εισέρχεται στο Σώμα της Ελληνικής Αστυνομίας για
πρώτη φορά το 1969, σήμερα χαίρει ίσης μεταχείρισης με τους άνδρες συναδέλφους, όσον
αφορά στην κατάταξη, την εκπαίδευση, το χρόνο εργασίας, τις αποδοχές και τον
εξοπλισμό που φέρει. Ζει σε μια Κοινωνία, που έχει αποδεχθεί πλέον την ύπαρξη και το
ρόλο της. Σ’ έναν κατ’ εξοχήν ανδροκρατούμενο επαγγελματικό χώρο, απαίτησε την
ισότητα, την οποία και απέκτησε ως ένα βαθμό, όμως καθημερινά χρειάζεται να
αποδεικνύει την αξία της. Η ιδιαιτερότητα του επαγγέλματος δεν κάνει τη γυναίκα
αστυνομικό περισσότερο επαγγελματία και λιγότερο γυναίκα, ούτε το αντίθετο.
Στο Σώμα της Ελληνικής Αστυνομίας υπηρετούν σε διάφορες υπηρεσίες περίπου
6.500 γυναίκες.
Λόγω του εορτασμού της Παγκόσμιας Ημέρας, που είναι αφιερωμένη στη Γυναίκα, θα
ακουστούν ύμνοι για τη Γυναίκα και θα ειπωθούν βαρυσήμαντες εκφράσεις γι’ αυτήν. Η
αλήθεια είναι ότι το χειροκρότημα δεν χρειάζεται επί σκηνής, αλλά όταν σβήνουν τα
φώτα. Η μία μέρα είναι πολύ λίγη μπροστά στην αιωνιότητα ή την καθημερινότητα.
Σεβασμό στην ιδιαιτερότητα και την πολυπλοκότητα της ζωής της Γυναίκας οφείλουν όλοι
κάθε μέρα.
