«ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΣΤΟΥΣ ΕΝΣΤΟΛΟΥΣ»

Βασική μνημονιακή δέσμευση των προηγούμενων Κυβερνήσεων, η  οποία έχει ήδη ψηφισθεί, αλλά δεν έχει υλοποιηθεί απο την νέα Κυβέρνηση, είναι η μείωση των συντάξεων και η καθιέρωση των ίδιων όρων και προϋποθέσεων σε όλα τα επικουρικά ταμεία, είτε με την ενσωμάτωση στο Ε.Τ.Ε.Α. της επικουρικής σύνταξης, είτε στην λογική ενιαίας εφαρμογής ενός μαθηματικού τύπου για την χορήγηση του εφάπαξ και στον οποίον εισάγεται και ο συντελεστής βιωσιμότητας για την εξαγωγή της τελικής παροχής. Για  τους δε ένστολους επέλεξαν να εισάγουν και τον άγνωστο συντελεστή «ρήτρα αξιόμαχου σωμάτων».   

    Με τις ρυθμίσεις αυτές κάθε ομάδα, κάθε κατηγορία εργαζομένων έχασε την ιδιαιτερότητά της. Άλλοι εργάστηκαν περισσότερο, άλλοι λιγότερο, άλλοι σε βαριές και ανθυγιεινές εργασίες, άλλοι με επικινδυνότητα (όπως εμείς οι ένστολοι), όμως όλοι πλήρωσαν τις εισφορές τους, αυτές που τους ζητήθηκαν.

 Βέβαια οι παροχές σε ορισμένες κατηγορίες εργαζομένων διαφοροποιούνταν καθώς έτυχαν ιδιαίτερης μεταχείρισης, όμως όλοι πλήρωσαν. 

Τα χρήματα αυτά, τις εισφορές τους η Πολιτεία τα επένδυσε κατά το παρελθόν σε έργα και αργότερα σε ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου, αγοράζοντας στην ουσία το χρέος, και μάλιστα εξαναγκαστικά, καθώς με τον απαρχαιωμένο νόμο της δεκαετίας του '50 ό,τι περίσσευε από τις Διοικήσεις των Ταμείων χωρίς δεύτερη σκέψη κατετίθετο στην Τράπεζα της Ελλάδος με μηδενικό τόκο αρχικά και αργότερα με επιτόκια 3 και 4% όταν στην αγορά «έτρεχε» με 18 και 20%.  Ακολούθησε το PSI που αποτελείωσε στην ουσία και τα όποια αποθεματικά είχαν τα ταμεία των εργαζομένων. 

Μοιραία λοιπόν κατά την άποψή τους μας δημοσιοποίησαν ότι οδηγήθηκαν στην αναγκαιότητα «ακρωτηριασμών» των συντάξεων νομοθετώντας μέτρα «προσωρινού» χαρακτήρα (ΛΑΦΚΑ κ.λ.π.) που παρέμειναν όμως ως μόνιμες και διαρκείς μεταβολές. Παράλληλα ανέτρεψαν κυρίως για τους νέους Αστυνομικούς τα μέχρι τότε ισχύοντα για την συνταξιοδότησή τους, αγνοώντας κάθε σχέση της εργασίας τους με τις πολλές και αγχώδεις ώρες επικίνδυνης εργασίας, την ανυπαρξία μελλοντικού σχεδιασμού της υπηρεσιακής κατάστασης και εξέλιξής τους σε σχέση με τα νέα και αυξημένα καθήκοντά τους. Και για να έχουν τύχη τα μέτρα τους και η άκαμπτη στάση τους, οι αστυνομικοί, από τους πλεον υποβαθμισμένους μισθολογικά στην Ευρωπαική ένωση, χρησιμοποιήθηκαν ως παράδειγμα της εύνοιας του νέου συστήματος. Το ότι συνεχίζουν να εξέρχονται νεότεροι στην σύνταξη αποτελεί και μια χαρακτηριστική περίπτωση στρέβλωσής του. 

Το τελευταίο διάστημα η σπερματολογία συντηρεί ένα νέο κλίμα ανησυχίας για αύξηση ορίων ηλικίας, μείωση μισθών και συντάξεων. Χρέος του συνδικαλιστικού κινήματος είναι καταστήσει σαφές προς πάσα κατεύθυνση ότι μια τέτοια συζήτηση για την Αστυνομία δεν μπορεί να γίνει υπό το πρίσμα μιας μεμονωμένης αντιμετώπισης του ασφαλιστικού συστήματος. Το ζήτημα εφόσον υπάρξει θα πρέπει να ενταχθεί στο πλαίσιο ενός ολοκληρωμένου διαλόγου επί οικονομικών - θεσμικών - υπηρεσιακών και λειτουργικών ζητημάτων. 

Αντώνης ΖΑΧΑΡΙΟΥΔΑΚΗΣ 

Αντιπρόεδρος ΠΟΑΣΥ