Θα
ήθελα κι’ εγώ με τη σειρά μου να χαιρετίσω τις εργασίες του 25ου
Πανελλαδικού Συνεδρίου της Π.Ο.Α.ΣΥ, και να ευχηθώ καλή επιτυχία σε όλους τους
υποψήφιους και τις υποψήφιες κάθε συνδυασμού.
Βρισκόμαστε
σ’ ένα πολύ κομβικό σημείο για το μέλλον του συνδικαλισμού στο χώρο μας, και
παρακολουθούμε όλοι τις εξελίξεις που διαδραματίζονται με μεγάλο ενδιαφέρον.
Ελπίζω τα συμπεράσματα και τα αποτελέσματα του παρόντος συνεδρίου, να είναι
πάνω απ’ όλα ωφέλιμα και χρήσιμα για το καλό των συναδέλφων μας και της
κοινωνίας.
Συναδέλφισσες και
συνάδελφοι, ασχολούμαι με το συνδικαλισμό από την πρώτη μέρα ένταξης μου στο
σώμα της Ελληνικής Αστυνομίας, γιατί πιστεύω σ’ αυτόν και στις ιδέες που
πρεσβεύει. Δυστυχώς όμως με λύπη μου παρατηρώ, όχι μόνο εγώ αλλά και πολλοί συνάδελφοί
μου μία στασιμότητα. Μοιραία όμως η
στασιμότητα οδηγεί στην παρακμή. Η απάντηση που δέχτηκα από πολλούς όταν
προσπάθησα να καταλάβω το λόγο αυτής της στασιμότητας, ήταν πως «οι καιροί
είναι δύσκολοι και το καλύτερο που έχουνε να κάνουμε, είναι να κρατήσουμε αυτά
που ήδη έχουμε». Η δική μου απάντηση όμως σε όλους αυτούς είναι Πως μόνο ο φόβος κοιτά τριγύρω. Το μέλλον
οφείλει να κοιτά μπροστά, και πως όταν δε διεκδικείς φοβούμενος μη χάσεις
αυτά που έχεις μοιραία στο τέλος θα χάσεις και αυτά που απέκτησες.
Δεν μπορούμε να μένουμε
στάσιμοι όταν προκύπτουν σοβαρότατα θεσμικά, οικονομικά και ασφαλιστικά
ζητήματα. Δεν είμαστε μόνοι μας. Οφείλουμε στους συναδέλφους μας, ν’
αγωνιστούμε. Και οι αγώνες δε δίνονται μέσα απ’ τα γραφεία μας με ανακοινώσεις
και τελεσίγραφα. Οι αγώνες δίνονται
στους δρόμους, με ένστολες διαμαρτυρίες και βροντερό παρόν. Πότε ήταν η
τελευταία Πανελλαδική Διαμαρτυρία που κάναμε πλην των «παραδοσιακών»
διαμαρτυριών στην Έκθεση Θεσσαλονίκης;
Ποια είναι η ουσιαστική
αντίδραση της Ομοσπονδίας μας για την περιβόητη αναδιάρθρωση της Ελληνικής
Αστυνομίας, που αποτέλεσμα της ήταν η κατάργηση 6700 οργανικών θέσεων
χαμηλόβαθμου προσωπικού; Τι προβλήματα θα δημιουργήσει όλο αυτό; Πώς θα
αστυνομεύονται οι απομακρυσμένες περιοχές τώρα που καταργήθηκαν τόσοι σταθμοί;
Πόσα χρόνια ο συνάδελφος θα πρέπει να μείνει μακριά από το σπίτι του;
Όσον αφορά την
εκπαίδευση, ποια είναι η αντίδραση της Ομοσπονδίας μας για τον απαράδεκτο τρόπο
εκπαίδευσης των νεοπροσλαμβανομένων συναδέλφων μας;
Είναι δυνατόν αντί να
πηγαίνουμε μπροστά σ’ αυτά τα θέματα να γυρίζουμε δεκαετίες πίσω; Πόσο δύσκολο είναι να καταλάβουμε πως
υποβαθμίζοντας κάποιοι την εκπαίδευσή μας, υποβαθμίζουν ταυτόχρονα και το
επάγγελμά μας;
Πέρυσι από αυτό εδώ το
βήμα, σας είχα επισημάνει την ανάγκη ενός δικαιότερου συστήματος προαγωγής για
τις εξετάσεις των Αρχιφυλάκων. Σας κατέθεσα μάλιστα και έγγραφη πρόταση για το
συγκεκριμένο θέμα. Ποιες ήταν οι δικές σας ενέργειες; Έχουμε κάποιο αποτέλεσμα;
Και ποιες είναι γενικότερα οι ενέργειες που έχουν γίνει ως προς τη διασφάλιση
ενός αντικειμενικότερου και αδιάβλητου συστήματος προαγωγών σε όλες τις
βαθμίδες; Γιατί στην Αστυνομία του 2015 να εξελίσσονται κατά βάση αυτοί που
έχουν «Μπάρμπα στην Κορώνη» και «Κοινωνικές γνωριμίες» ;
Έχει επισημανθεί και
στο προηγούμενο συνέδριο η ανάγκη κατάρτισης ενός νέου βαθμολογίου, ή έστω η
βελτίωση του υπάρχοντος, για όσο χρόνο παραμένουμε στο στρατιωτικό μισθολόγιο,
έτσι ώστε να αρθούν οι αδικίες και οι ανισότητες των κατώτερων στελεχών, δίνοντας
περισσότερη έμφαση στην εξέλιξη των Αστυφυλάκων Ανακριτικών Υπαλλήλων. Ποιες
είναι οι ουσιαστικές ενέργειες της Ομοσπονδίας ως προς αυτήν την κατεύθυνση;
Πότε θ’ αντιμετωπίσουμε
με σοβαρότητα την ανάγκη θεσμοθέτησης ενός νέου, δίκαιου μισθολογίου, πλήρως
απαγκιστρωμένου από το στρατό; Με πραγματική αμοιβή για την 6η μέρα
εργασίας, την αναγνώριση της νυχτερινής μας εργασίας όπως αυτή θα πρέπει
πραγματικά ν’ αμείβεται, τη θεσμοθέτηση αμοιβής για τις εξαιρέσιμες – Κυριακές και
αργίες, τη θεσμοθέτηση επιδόματος για τις παραμεθόριες περιοχές όπως αυτό
ισχύει στον υπόλοιπο Δημόσιο Τομέα. Πότε επιτέλους θα χαρακτηριστεί η εργασία
μας επικίνδυνη;
Όσον αφορά τώρα τα
ασφαλιστικά ζητήματα, υπάρχουν πολλά ερωτηματικά.
Τι θα γίνει με το
μεταβατικό στάδιο θεμελίωσης συνταξιοδοτικού δικαιώματος και τις αδικίες που
προκαλεί; Είναι δυνατόν συνάδελφοι οι οποίοι κατατάχθηκαν στην ίδια
εκπαιδευτική σειρά, άλλοι να θεμελιώνουν συνταξιοδοτικό δικαίωμα επειδή έτυχε
να υπηρετήσουν στρατό προηγουμένως, και οι υπόλοιποι που δεν υπηρέτησαν ή οι
γυναίκες να θεμελιώνουν μετά από 40 έτη υπηρεσίας ή στο 60ο έτος της
ηλικίας τους; Το θεωρείται αυτό συνταξιοδοτικά δίκαιο;
Μήπως θα πρέπει να
δούμε λίγο πιο σοβαρά την ένταξη όλων των συναδέλφων μας στον κλάδο Υγείας;
Μήπως τελικά αυτό είναι μία καλή λύση, για να καλύψουμε τα τεράστια κενά που
υπάρχουν στον τομέα της Περίθαλψης και να προστατεύσουμε τους Συναδέλφους μας;
Μήπως θα πρέπει να
δούμε σοβαρά τη δημιουργία ενός ξεχωριστού ταμείου Κύριας Ασφάλισης όλων όσων
εργάζονται στο Δημόσιο Τομέα, και ν’ αντισταθούμε στην ένταξη στο ΙΚΑ των
νεοπροσλαμβανομένων συναδέλφων μας από το 2011 και έπειτα; Πώς είναι δυνατόν να επιτρέπουμε να υπάρχουν συνάδελφοι «δύο
ασφαλιστικών ταχυτήτων» ; Πώς
μπορούμε να κοιτάμε στα μάτια τους νέους συναδέλφους, όταν επιτρέπουμε να τους
αντιμετωπίζουν ασφαλιστικά με δύο μέτρα και δύο σταθμά θέτοντάς τους
Ασφαλιστική Ταφόπλακα;
Συναδέλφισσες και
συνάδελφοι, σκοπός της σημερινής μου τοποθέτησης είναι η αφύπνιση όλων των νέων
συναδέλφων μέσα στους οποίους εντάσσομαι κι’ εγώ. Δυστυχώς όμως, με λύπη μου
παρατηρώ πως παρόλο που τα προβλήματά μας είναι κοινά, κανένας από εμάς, χωρίς
να εξαιρώ ούτε τον εαυτό μου δε σκέφτηκε να μαζευτούμε όλοι μαζί να τα
συζητήσουμε. Είναι λυπηρό αυτή η αίθουσα να αποτελείται στο μεγαλύτερό της ποσοστό
από νέους συναδέλφους και να μην είναι ήδη κατατεθειμένη στο προεδρείο μια
διακήρυξη νέας γενιάς, η οποία θα είναι εκφρασμένη από όλους εμάς τους νέους
συναδέλφους, και θ’ αποτυπώνει τις διεκδικήσεις και τις θέσεις μας στα
προβλήματα που μας απασχολούν. Μήπως τελικά είμαστε κι’ εμείς άξιοι της μοίρας
μας, αφού έχουμε δώσει λευκή επιταγή
εκχωρώντας το δικαίωμα ν’ αποφασίζουν άλλοι για εμάς χωρίς εμάς.
Συναδέλφισσες και
συνάδελφοι, ποτέ δεν είναι αργά να ενώσουμε τις φωνές μας για ν’ ακουστούμε
κάποτε. Να θυμάστε πως τα προβλήματα
είναι κοινά και είναι πάνω από τις παρατάξεις που μπορεί ν’ ανήκει ο καθένας
μας. Η διασφάλιση της επαγγελματικής αξιοπρέπειας της γενιάς μας είναι θέμα
ΑΓΩΝΑ ΜΟΝΙΜΟΥ ΑΓΩΝΑ.
Κλείνοντας, θα ήθελα να
παροτρύνω όλους εσάς που θα ασκήσετε το εκλογικό σας δικαίωμα, προκειμένου ν’
αναδείξετε τη διοίκηση που θα μας εκπροσωπήσει για τα επόμενα τρία χρόνια, να
έχετε πάντοτε στο μυαλό σας, πως η
εξουσία, ο έπαινος, η φήμη και η επιτυχία είναι πράγματα που κάνουν τους καλούς
καλύτερους, και τους κακούς χειρότερους.
Σας ευχαριστώ
πολύ,
ΓΚΙΟΥΖΕΛΗ Ελένη,
Αντιπρόσωπος Ε.Α.Υ.Καβάλας
Μέλος ΑΣΚΑ
