Ολόκληρη η συνέντευξη του Γιάννη Πανούση στον Βήμα Fm
Για τις επιθέσεις που δέχεται, ακόμη και από κυβερνητικά στελέχη
«Προσυπογράφω με όρους αξιοπρέπειας. Να πω ότι είναι ένας κύκλος, ότι είμαι αναλώσιμος; Όλοι είναι αναλώσιμοι. Τοποθετήθηκα και είμαι επιλογή του ίδιου του πρωθυπουργού, για να κάνω μια δουλειά. Υποτίθεται ότι τοποθετήθηκα, διότι ξέρω το αντικείμενο. Και είμαι και αποδεκτός από την Αστυνομία και την κοινωνία σ’ αυτά που κάνω. Μη όντας βουλευτής και μέλος του ΣΥΡΙΖΑ, θα είχα ένα πολύ πιο καθαρό βλέμμα σ’ αυτά που κάνω, να μην έχω θέμα ή δεσμεύσεις και εξαγγελίες και όχι να πάω κόντρα σε όσα λέει το κυβερνών κόμμα – θυμίζω ότι είναι δύο κόμματα στην εξουσία… Όμως, εδώ προκύπτει ένα ζήτημα από την πρώτη μέρα. Δηλαδή, η αμφισβήτησή μου, όχι των πράξεών μου. Ότι ο Γιάννης ο Πανούσης πρέπει να φύγει, διότι δεν είναι αριστερός, δεν τον θέλουμε, δεν τον κάνουμε… «Τι τον θες, ρε πρωθυπουργέ;» και όλα αυτά. Κάποια στιγμή, πρέπει να προστατεύσεις την αξιοπρέπεια και την επιστημοσύνη σου, αλλά εν πάση περιπτώσει… Τι θέλουν; Να αφοπλίσω όλη την Αστυνομία; (Όχι, δεν τα λένε αυτά) κυβερνητικά στελέχη. Τα λένε χώροι. Με τα κυβερνητικά στελέχη έχω πολύ καλές σχέσεις, ακόμη και με τον κ. Παρασκευόπουλο, είμαστε 30 χρόνια και τον εκτιμώ αφάνταστα και το ήθος του και επιστημονικά. Απλώς προχθές δεν είχε λόγο να πει ότι αυτά που λέω οδηγούν σε εξοικείωση με την αγριότητα και σε λύσεις λιντσαρίσματος, ενώ υπάρχουν οι αξίες της Δικαιοσύνης κτλ. Να σας πω ότι για πρώτη φορά σκέφτηκα ότι η διατύπωση δεν ήταν σωστή; Η διατύπωση, προσέξτε. Ήταν αλλιώς η διατύπωση: ότι προσοχή, θα έχουμε βία. Να το δεχθώ. Η αντίδραση, έχει σχέση με αυτό; Άλλο ότι δεν χρειαζόταν έτσι, άλλο ότι δεν έχεις δικαίωμα να μιλάς και άλλο ότι «σε ξέρουμε ποιος είσαι και γιατί μιλάς και τι θες». Ότι «είσαι υπέρ της θανατικής ποινής και κατά της δίκαιης δίκης»… Με στοχοποιούν με έναν τρόπο και όχι μόνο στο λιντσάρισμα το εσωτερικό, διότι όταν λες σε ένα φυλακισμένο που έχει συγκεκριμένο κώδικα τιμής εντός και εκτός εισαγωγικών ότι αυτός ο Πανούσης είναι υπέρ της θανατικής ποινής, υπέρ του ενός ή του άλλου, σε στοχοποιούν και σε αυτούς και στους μπαχαλάκηδες κτλ. Και δεν το κάνουν κατά λάθος αυτό…
Είναι ωραίο να είσαι ρομαντικός σαν άνθρωπος, αλλά δεν μπορείς να κυβερνήσεις ρομαντικά. Δηλαδή, έξω από σχεδιασμό. Π.χ. ένα ιδεολόγημα της Αριστεράς ότι όλοι είναι εχθροί μας, δεν με βρίσκει σύμφωνο. Όταν παίρνεις την κυβέρνηση, πρέπει να διευρύνεις τον κόσμο που θα πιστέψει και θα σε στηρίξει. Δεν πρέπει να τον πολώνεις. Αν ξεκινήσεις με την ιδέα ότι το 36% είμαστε οι σωστοί και απόλυτοι και όλοι οι άλλοι εχθροί μας, δεν βγαίνει πουθενά. Δεν μπορείς να είσαι ούτε στοχαστής ούτε ακτιβιστής όταν κυβερνάς. Πρέπει να φύγουμε από ιδεολογήματα. Δεν αμφισβητώ την ικανότητα κανενός. Αλλά να μη θυμίσω τι έγινε στη Σοβιετική Ένωση με αυτό… Δεν μιλάς ποτέ για πράγματα που είναι κακώς κείμενα στο χώρο σου, διότι δεν πρέπει να μιλάμε και δίνουμε έτσι επιχειρήματα στον «εχθρό». Εγώ δεν το πιστεύω αυτό. Οδηγούν αυτά σε κλειστά συστήματα, σε αδιαφάνεια και αυταρχισμούς.»
Για το άρθρο του στα «Νέα», σχετικά με την «Αριστερά του Τίποτα»
«Για το άρθρο στα «Νέα», δεν ήταν επιλογή μου ο τίτλος. Ήταν ένα άρθρο κατά συγκεκριμένων ομάδων και όχι υπέρ ή κατά του Τσίπρα ή κατά του ΣΥΡΙΖΑ. Βοήθησε τον πρωθυπουργό. Συναντηθήκαμε μετά από τρεις ημέρες, πήγα να ανοίξω την κουβέντα, αλλά δεν μου είπε τίποτα.»
Για το αν αισθάνεται απομονωμένος στο Υπουργικό Συμβούλιο
«Είμαι (σε απομόνωση) όχι διότι με απομονώνει κάποιος, αλλά διότι εγώ θέλω να απομονωθώ και να κάνω τη δουλειά μου. Δηλάδη, 100 μέρες έχω δώσει ένα ολόκληρο πακέτο και στην κυβέρνηση με το τι έχω κάνει. Άρα, πάω να κάνω τη δουλειά μου. Δεν με ενδιαφέρουν οι συσχετισμοί, δεν με ενδιαφέρει να πάω να βγω ξανά βουλευτής, δεν με ενδιαφέρει η πολιτική, δεν με ενδιαφέρουν τα πελατειακά. Δεν θέλω να κάνω κάτι από αυτά.»
Για τους προηγούμενους υπουργούς και τις επαφές του μαζί τους
«Εγώ έφαγα με τον κ. Χρυσοχοΐδη, τον κ. Φλωρίδη, τον κ. Δένδια και θα φάω την άλλη βδομάδα με τον κ. Κικίλια και τον κ. Βαλυράκη. Μαθαίνω πώς είδαν το θέμα. Περισσότερη ασφάλεια, περισσότερη τάξη, σχέση με αντιτρομοκρατικές, σχέση με μυστικές υπηρεσίες. Έχουν άλλη οπτική γωνία ο καθένας κι αυτό είναι και το πιο ενδιαφέρον.»
Για τις αντιδράσεις των συναδέλφων του υπουργών, σχετικά με την αρθρογραφία του
«Χιούμορ…Κάποια στιγμή, σε μια σύσκεψη με υπουργούς, έχω γράψει ένα άρθρο, εννοούσα ένα για την Αστυνομία: «Όχι άλλα άρθρα!». Αυτό υπήρξε. Και στο τελευταίο υπουργικό συμβούλιο, όταν πήρα το λόγο, είπα ότι θα μιλήσω λίγο βλάσφημα και μου είπαν: «όχι, ρε Πανούση, βλάσφημα». Τους είπα την άποψη μου για το τι είναι η ταυτότητα της Αριστεράς.»
Για την πυρκαγιά στα Διυλιστήρια
«Έχει γίνει ψύξη όλων των χώρων γύρω από το συγκεκριμένο ατύχημα, όπως έχει εξελιχθεί. Δεν έχουμε ακόμα τα αίτια. Τα πάντα έχουν θωρακιστεί, έχουν ψυχθεί, είναι εντάξει, δεν υπάρχει πρόβλημα.»
Για τη διαπραγμάτευση με τους εταίρους και το ενδεχόμενο συμφωνίας
«Εγώ έχω δηλώσει ότι εάν το δίλημμα είναι οι εξαγγελίες ή οι δεσμεύσεις της Αριστεράς και από την άλλη μεριά ο λαός, θα θυσιαστούν οι εξαγγελίες της Αριστεράς, δεν θα θυσιαστεί ο λαός, είναι ξεκάθαρο στο μυαλό μου. Προφανώς δεν μιλάμε για υποχωρήσεις που καταστρέφουν τον κοινωνικό ιστό ή καταστρέφουν τη δημοκρατία. Μιλάμε για έντιμο (συμβιβασμό), για άλλους επώδυνο, για άλλους με άλλο χαρακτηρισμό. Νομίζω ότι αυτή τη στιγμή ο λαός θέλει μια έντιμη διαπραγμάτευση, θέλει όμως και μια πολύ σοβαρή διακυβέρνηση. Ο άλλος δηλαδή θα ανεχτεί, θα υπομείνει ακόμα και ένα βάρος περισσότερο από αυτά που έχει τόσο και καιρό, θα καταφέρει να διαχειριστεί, δεν θα υπομείνει το βρώμικο σχολείο, δεν θα υπομείνει τον διεφθαρμένο στην Εφορία, δεν θα υπομείνει μιαν κατεστραμμένη πολεοδομία, το παλιό σύστημα διακυβέρνησης.»
Για τους διορισμούς συγγενικών στελεχών υπουργών
«Να μπω σε κάποιες λεπτομέρειες, γατί κάποιες νύφες, κάποιοι κουνιάδοι, πέρα-δώθε εμφανίζονται. Δεν ξέρω ούτε τα κριτήρια ούτε γιατί εμφανίζεται, δεν με βρίσκει σύμφωνο. Έχω τρία παιδιά, ήμουν πρύτανης , ήμουν βουλευτής και είμαι υπουργός. Έχω τρία παιδιά χωρίς δουλειά και δεν υπάρχει καμία περίπτωση να τα βάλω σε δουλειές μέσω του πολιτικού συστήματος, διότι αλλιώς πάμε στο παλιό, το οποίο ήταν κακό, διότι το κάνανε εκείνοι, αλλά είναι καλό διότι το κάνουμε εμείς.
Αυτό δεν έχει να κάνει με σπόντα κατά κανενός. Η γυναίκα μου δεν ανήκει κι αυτή σε έναν χώρο. Αν κάποιοι έχουν αγωνιστεί χρόνια να πάνε το 4% στο 36%, έχουν ειδικές δεξιότητες, ειδικά πτυχία, θα το πρόσεχα πολύ. Αυτή η θεωρία της γυναίκας του Καίσαρα θέλει προσοχή, αλλά από την άλλη μεριά δεν μπορώ να μπω στη ιστορία της συνομωσίας. Αυτά όλα τα κάνω, γιατί φτιάχνουμε νέες μορφές νεποτισμού, νέες οικογενειοκρατίες, δεν θέλω να τα πιστεύω αυτά. Θα φανεί στον καιρό του, ενενήντα μέρες είναι λίγες να καταλάβεις.»
Για την Παιδεία και τις παρεμβάσεις του Υπουργού Παιδείας
«Αυτό δεν είναι το νέο μοντέλο, πρέπει να ρυθμιστεί αλλιώς κι όχι έτσι. Εγώ τα είπα ενώπιον του πρωθυπουργού. Νομίζω ότι το μοντέλο της Παιδείας δεν μπορεί να σε πηγαίνει πριν το ‘80. Η αριστεία είναι ένα αναγκαίο ιδεώδες για να προχωρήσει μια Πολιτεία. Δεν παρεμβαίνω στις αρμοδιότητες των άλλων. Το βλέπουν με έναν τρόπο, ως διαχωριστική γραμμή, ως οι μεν και οι δε, οι κληρονόμοι της πολιτισμικής ή κοινωνικής ευφυίας και αυθεντίας και οι άλλοι είναι η μάζα. Δεν πιστεύω ότι λειτουργεί έτσι, δεν πιστεύω ότι υπάρχει χώρα πού να λειτουργεί έτσι. Διότι κατά αποτέλεσμα, ακόμα κι αν το αρνηθείς, στο τέλος άμα κάνεις μια σούμα στα 30-40 χρόνια, θα πεις ότι εκείνοι οι άνθρωποι που είπες ότι δεν ήταν άριστοι, δεν είστε τίποτα, αυτοί είναι οι άριστοι. Θα αποδειχθεί στο τέλος και θα έρθεις σε επαφή μαζί τους, γιατί και αυτούς ψάχνεις τώρα. Σε ένα μεγάλο βαθμό, ποιους υπουργούς ψάχνεις; Τους άριστους. Ο Παρασκευόπουλος ήταν άρεστος, για μένα δεν θα μιλήσω, άρα λες δεν σε αναγνωρίζω ως αρεστό στα 18 σου, σε αναγνωρίζω στα 45 σου. Με αφορισμούς δεν λύνονται αυτά. Χρειάζεται λίγο σκέψη, χρόνο, δεν βιαζόμαστε να λύσουμε τα προβλήματα της χώρας σε ενενήντα μέρες.»
Για το μεταναστευτικό
«Έχεις ένα πρόβλημα αυτή τη στιγμή στη χώρα, όχι της υποδοχής, της διάσωσης, της ανθρωπιστικής. Μετά; Μετά, όλοι στον Πειραιά; Να μπούνε στην Αθήνα, να κάνουν τι; Άρα λοιπόν, εκεί πρέπει να φτιάξεις πολιτική, εθνική και ευρωπαϊκή. Να δούμε πώς χειριζόμαστε αυτά τα πράγματα. Έχουμε 500.000, οι οποίοι είναι νομιμοποιημένοι, γύρω στις 300.000 παράτυπους και έρχεται συνέχεια κόσμος και δεν επαναπροωθούνται.
Έγινα πρωτοσέλιδο 3 μέρες (όταν είπα την άποψή μου για το θέμα), να γίνω ξανά; Στρατόπεδα, όπως ήταν στο παρελθόν, δεν δουλεύουν, δεν υπάρχει κράτηση με τη λογική αυτή και ήταν παράτυπη η λειτουργία των στρατοπέδων. Όμως, υπάρχει ανάγκη αυτοί οι άνθρωποι κάπου να στεγαστούν, κάπου να έχουν την πρώτη βοήθεια. Επομένως, η μετατροπή αυτών των χώρων σε ανοιχτή φιλοξενία, πρέπει να γίνει γρήγορα, γιατί μας προλαβαίνουν και τα γεγονότα.
Έγινε μια σύσκεψη με τον πρωθυπουργό και τους αρμόδιους, πριν 15 μέρες, να βάλουμε κάποιες κόκκινες γραμμές, γιατί πήγε ο πρωθυπουργός στο Συμβούλιο, είναι ο κ. Αβραμόπουλος Επίτροπος, ενδιαφέρεται η Ιταλία, αρχίζει να ενδιαφέρεται η Μάλτα, άρα θα φτιάξουμε ένα σχέδιο. Εγώ δεν μπορώ να σας απαντήσω ποιο θα είναι ακριβώς το σχέδιο, γιατί υπάρχουν και διαφορετικές απόψεις και μέσα (στην κυβέρνηση). Έχουμε κάτσει και θα ξανακάτσουμε στο τραπέζι, όμως τα γεγονότα καμιά φορά είναι πιο σκληρά.»
Για τον Σάββα Ξηρό και τη διάταξη για το «βραχιολάκι»
«Το θέμα δεν ήταν η διάταξη αυτή καθ’ εαυτή. Ήταν ότι γινόταν υπό την πίεση καταλήψεων, δηλαδή πολιτικών καταλήψεων και όχι συνδικαλιστικών και αφορούσε ένα ίδιο πρόσωπο. Ήταν μια στάθμιση που δεν μπορεί να την κάνει ένας υπουργός και αναρμόδιος. Έληξε το θέμα, διότι ο κ. Ξηρός δεν δέχθηκε το «βραχιολάκι», για τους λόγους που δεν δέχθηκε. Θεωρούσα πως μπορούσε να λυθεί και με άλλους τρόπους αυτό το ζήτημα, ενός ανθρώπου που έχει λέγεται ότι έχει αυτή την αναπηρία. Θέλω να πιστεύω πως τελείωσαν εδώ τα πράγματα και δεν θα έχει συνέχεια, γιατί υπήρχε ένα σύνολο αιτημάτων των καταληψιών και δεν ξέρω εάν η άρνηση του κ. Ξηρού επαναφέρει διάφορα πράγματα και θέλει λίγο προσοχή.»
Για τις φυλακές και το σωφρονιστικό σύστημα
«Αν θέλει κανείς να λύσει το ζήτημα των φυλακών, θα πρέπει να κάνει ένα βραχυπρόθεσμο και ένα μεσοπρόθεσμο σχέδιο, διότι δεν είναι μόνο ο υπερπληθυσμός που προφανώς δημιουργεί προβλήματα και δικαιωμάτων και άλλα τινά. Είναι και αυτή η σύμπνοια που βρέθηκε ανάμεσα στο Ποινικό Δίκαιο και τους λεγόμενους επαναστάτες. Οι φυλακισμένοι ελέγχουν και τις φυλακές και τη ζωή των φυλάκων εκτός φυλακών κι όχι μόνο των φυλάκων, αλλά και άλλων. Επομένως εδώ πρέπει να σπάσεις ορισμένα πράγματα. Εάν δεν τα σπάσεις, θα τρέχεις πίσω από τα γεγονότα. Δεν μπορείς στον Κορυδαλλό να έχουμε αυτά που έχουμε. Ο Κορυδαλλός είναι από τη φύση του για μικροποινίτες και για υπόδικους, δεν είναι για βαρυποινίτες. Πρέπει να κάνεις άλλη κατανομή σε όλη τη χώρα και να δεις τι θα γίνει με τους φύλακες, διότι κι εκεί έχεις ένα πρόβλημα με τους φύλακες.
Δεν ξέρω ποιος κυβερνάει τις φυλακές αυτής της χώρας, αλλά αν έχετε ένα κράτος και να λέει «παιδιά, με συγχωρείτε πάρα πολύ, δεν ελέγχω στις φυλακές», διότι περίπου αυτό ακούς, αυτό δείχνει υποχώρηση σ΄ ένα χώρο, όπου εγώ κατηγορήθηκα ότι δημιουργώ σπασμούς. Άρα λοιπόν, οι φυλακές θέλουν γενική εξυγίανση, θέλει μεγάλο θάρρος να γίνει, πολύ μεγάλο. Έχουν φτιαχτεί εκεί κυκλώματα και πλοκάμια που σκοτώνουν και απειλούν κόσμο έξω, που σκοτώνουν κόσμο μέσα. Άρα λοιπόν, θα το πω πάλι και θα με περιγελάσετε, ο πρωθυπουργός (πρέπει να πάρει αποφάσεις). Εδώ είναι ζήτημα σπασίματος μηχανισμών, κυκλωμάτων και επικίνδυνων ανθρώπων, που δεν μπορεί να γίνει από ένα υπουργό ή από δύο, θέλει άλλη διαχείριση.»
Πηγή: Βήμα F
M
