Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2013

Αξιολόγηση δομών και ανθρώπων

Αξιολόγηση δομών και ανθρώπωνΜε την απόφαση της Ολομέλειάς του 3354/2013 το Συμβούλιο της Επικρατείας ακύρωσε, ύστερα από αίτηση της ΑΔΕΔΥ, Κοινή Υπουργική Απόφαση (ΚΥΑ) που αφορούσε στην αυτοδίκαιη απόλυση και την προσυνταξιοδοτική διαθεσιμότητα υπαλλήλων, με το σκεπτικό ότι το άρθρο 33 του ν. 4024/2011, στο οποίο στηριζόταν η προσβαλλόμενη ΚΥΑ, αντίκειται στο Σύνταγμα.
Η απόφαση επιδιώκει να βρει τη χρυσή τομή ανάμεσα σε δύο -φαινομενικά τουλάχιστον- διαμετρικά αντίθετες θέσεις: από τη μία, όσων δίνουν στο Σύνταγμα τη μορφή ενός «στενού κορσέ» που ελάχιστα περιθώρια αναπνοής επιτρέπει στον νομοθέτη και άρα στην κυβέρνηση, αποκλείοντας να θιγεί το εργασιακό καθεστώς δημοσίων υπαλλήλων· από την άλλη, όσων αφήνουν να εννοηθεί, με πράξεις και λόγια, ότι το Σύνταγμα είναι μια απλή διακήρυξη χωρίς κανονιστικό περιεχόμενο.
Κατά το ανώτατο διοικητικό δικαστήριο, ο κοινός νομοθέτης δεν κωλύεται να καταργεί οργανικές θέσεις και άρα να απολύει υπαλλήλους ή να τους τοποθετεί σε άλλη υπηρεσία, ακόμη και για δημοσιονομικούς λόγους. Επιβάλλεται, ωστόσο, να διασφαλίζεται η ορθολογική και αποτελεσματική οργάνωση της διοίκησης και να λαμβάνονται υπόψη κριτήρια συνδεόμενα με τις λειτουργικές και οργανωτικές ανάγκες των υπηρεσιών αφενός, αλλά και με τα προσόντα, τις ικανότητες και την υπηρεσιακή απόδοση των υπαλλήλων αφετέρου και άρα με βάση την αρχή της ισότητας και της αξιοκρατίας. Προϋποτίθεται, δηλαδή, η μεταρρύθμιση να γίνει με βάση αξιολόγηση δομών και προσώπων με τρόπο ορθολογικό και αξιοκρατικό.
Αν επιτρέπεται να «μεταγράψουμε» τη δικαστική απόφαση με πολιτικούς όρους, θα λέγαμε ότι ο νομοθέτης όχι μόνο επιτρέπεται, αλλά επιβάλλεται να προχωρήσει σε αναδιοργάνωση των δημόσιων υπηρεσιών, αποβλέποντας όμως όχι μόνο στην εξοικονόμηση χρηματικών πόρων, αλλά και στην καλύτερη δυνατή αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού με σκοπό την αποτελεσματικότερη λειτουργία της διοίκησης προς όφελος όλων των διοικούμενων, πολιτών και επιχειρήσεων, και όχι προς προστασία συντεχνιακών συμφερόντων.
Μόνο με αυτούς τους όρους είναι κάθε μεταρρυθμιστική προσπάθεια όχι μόνο συνταγματικά επιτρεπτή, αλλά και πολιτικά αναγκαία.