Τι είναι αυτό που οπλίζει τα χέρια τόσων ανθρώπων για να κάνουν αγριότητες, βαρβαρότητες και δολοφονίες. Τι είναι αυτό που κάνει νέους να ζώνονται εκρηκτικά και να αυτοκτονούν δολοφονώντας παράλληλα δεκάδες αθώους ανθρώπους ή να ρίχνουν αεροπλάνα πάνω σε
ουρανοξύστες. Τι είναι αυτό που οδηγούσε τον Τορκεμάδα και την ιερά εξέταση να κάψουν χιλιάδες ανθρώπους στο σταυρό, τι είναι αυτό που οδήγησε απλούς ανθρώπους να σουβλίσουν μητέρες μπροστά τα παιδιά τους και να ανοίξουν κοιλιές εγκύων με μαχαίρια και μετά να καρφώσουν το αγέννητο παιδί (Ινδία 2002). Τι είναι αυτό που κάνει εκατομμύρια ανθρώπους να μισούν μέχρι θανάτου εκατομμύρια άλλους που ποτέ δεν τους έχουν δει και ποτέ δεν τους έχουν συναντήσει. Τι είναι αυτό που μεταμορφώνει απλούς καθημερινούς ανθρώπους στο άκουσμα μιας λέξης σε τέρατα της αποκάλυψης.
Η απάντηση είναι μια. Είναι η Πίστη. Η πίστη είναι η μεγαλύτερη παραδοξότητα που έχει εφεύρει ο άνθρωπος. Δεν χρειάζεται απόδειξη ούτε καν ένδειξη. Δεν χρειάζεται τίποτα παρά μόνο την ολική αφαίρεση από την πραγματικότητα. Ένα και ένα δεν κάνουν δύο. Αν πιστεύεις πως η απάντηση είναι τρία δεν χρειάζεσαι τίποτα άλλο. Το αποδέχεσαι και λες σε όλους του άπιστους πως δεν μπορείς να χρησιμοποιήσεις λογική σε τέτοια πράγματα. Βροντοφωνάζεις πως υπάρχει ένα άλλο σύστημα που δεν επιδέχεται απόδειξη κριτική ή οτιδήποτε άλλο. Πιστεύεις πως ένα βιβλίο που γράφτηκε πριν από χιλιάδες χρόνια είναι ιερό και δεν επιδέχεται καμία κριτική ή αλλαγή. Δυστυχώς για εμάς τους υπόλοιπους υπάρχουν πολλά τέτοια βιβλία και κόσμος που πραγματικά σκοτώνεται για να αναδείξει την αλήθεια του δικού του βιβλίου και όχι του άλλου.
Πιστεύει πως κάποιοι αγράμματοι βοσκοί πριν από χιλιάδες χρόνια είδαν το μέλλον ή ότι κάποιος πέταξε με ένα φτερωτό άλογο. Πιστεύει πως υπάρχει κάποιος που τα ξέρει και τα βλέπει όλα και με αυτό το επιχείρημα προσπαθεί να βάλει φραγμούς όχι μόνο στην ιδιωτική μας ζωή αλλά ακόμα και στις σκέψεις μας. Είμαστε υπόλογοι όχι μόνο για τις πράξεις μας αλλά και για τις σκέψεις μας. Είμαστε εκ προοιμίου ένοχοι και θα τιμωρηθούμε. Για πολλούς αποτελεί ελαφρυντικό έως και αποδεικτικό στοιχείο αθωότητας όταν ένας δολοφόνος επικαλεστεί θεία εντολή ή την πίστη του.
Όμως η κορυφή της πίστης είναι μία. Είναι η ζωή μετά θάνατο. Η πίστη σε κόλαση και παράδεισο. Χωρίς αυτή δεν υπάρχει νόημα πίστης ή θρησκειών. Το γεγονός πως κανένας δεν έχει επιστρέψει από τον θάνατο για να μας επιβεβαιώσει αν όντως η μετά θάνατον ζωή είναι όπως την υπόσχονται ή την διακηρύσσουν οι διάφορες θρησκείες και δόγματα δεν παίζει ρόλο. Θα πίστευε κανείς ότι ελλείψει αποδεικτικών στοιχείων θα είχαμε αμφιβολίες. Όμως όχι, πολλοί μα πάρα πολλοί είναι έτοιμη να αυτοκτονήσουν ή ακόμα και να πράξουν απίστευτες βαρβαρότητες για να πάρουν μια θέση στο βασίλειο της άλλης ζωής. Ο Χίτσενς είχε πεί πως ένας ισχυρισμός χωρίς αποδεικτικά στοιχεία μπορεί επίσης να απορριφθεί χωρίς αποδείξεις. Γιατί το βάρος της απόδειξης ενός ισχυρισμού δεν πέφτει σε εμάς αλλά στους ισχυριζόμενους.
Η επίθεση στο Παρίσι δεν έγινε γιατί κάποιους πείραξε η ελευθερία του λόγου, δεν έγινε για σκοτώσουν δυτικούς ή άπιστους, έγινε για λόγους πίστης. Θεώρησαν οι δολοφόνοι πως το περιοδικό ατίμασε, βλαστήμησε το θεό τους την πίστη τους.
Όσοι νομίζουν πως η δικιά μας πίστη είναι καλύτερη ή πιο μετριοπαθείς κάνουν μεγάλο λάθος. Δεν υπάρχει καλή πίστη. Είναι μια ιδέα που πρέπει να θαφτεί από όλους μας. Ο πιστός είναι υποχρεωμένος να ξεχάσει την λογική και να αποδεχτεί την απουσία αποδείξεων ως απόδειξη. Δεν υπάρχει τίποτα πιο διεστραμμένο.
Ας κάνουμε λοιπόν ένα άλμα προς την λογική και ας σκοτώσουμε την πίστη. Όχι μόνο την δική τους αλλά και την δική μας. Ο κόσμος θα γίνει καλύτερος.
* Ο Ανδρέας Κούτρας είναι οικονομικός αναλυτής. Εργάζεται στο Λονδίνο ως αναλυτής του Ευρωπαϊκού χρέους στην ITC Markets. Αρθρογραφεί στο http://andreaskoutras.blogspot.com/
