Παρακολουθώντας τις επιθέσεις που δέχεται ο ΣΥΡΙΖΑ ενόψει της διαφαινόμενης αυτοδυναμίας του, εντυπωσιάζουν οι επαναλαμβανόμενες γελοιότητες μιας άθλιας προπαγάνδας που στοχεύει κυρίως στη συσκότιση της πραγματικότητας για την αστυνομία.
Εκεί γίνεται η μεγάλη σπέκουλα ενώ για το χώρο της δικαιοσύνης που είναι αλληλένδετος με το έργο των αστυνομικών, παραδόξως υπάρχει σιγή. Τι ακριβώς συμβαίνει;
Η προπαγάνδα παπαγαλίζει διαρκώς ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα αφοπλίσει την αστυνομία ή ότι θα καταργήσει τα ΜΑΤ ενώ αυτό που έχει ειπωθεί μεταξύ άλλων είναι ότι δεν χρειάζεται να οπλοφορούν όλοι οι αστυνομικοί ιδίως σε ειρηνικές διαδηλώσεις, όπως συνέβαινε ένα διάστημα και επί ΠΑΣΟΚ. Για τα περί αφοπλισμού των αστυνομικών, μιλώντας χθες στο ραδιοφωνικό σταθμό Real FM και με αφορμή την υπόθεση Ξηρού, το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ Γιάννης Μπαλάφας είπε πως η αστυνομία δεν θα πρέπει να φέρει όπλα κατά τη διάρκεια ειρηνικών διαδηλώσεων του λαού, αλλά εκεί όπου οι επιχειρησιακές ανάγκες το επιτάσσουν, όπως σε επιχειρήσεις εναντίον εγκληματιών. Ειρήσθω εν παρόδω, οι Βρετανοί αστυνομικοί δεν οπλοφορούν και συγκριτικά έχουν λιγότερους αστυνομικούς θύματα, αλλά αυτό δεν απασχολεί κανέναν τους.
Όσο για τα ΜΑΤ, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ξεκαθαρίσει ότι χρειάζονται αναδιοργάνωση όλες οι ειδικές δυνάμεις, κάτι που το λένε και οι ίδιοι οι αστυνομικοί. Μάλιστα πρόσφατα δημοσίευμα του Ελεύθερου Τύπου αναφερόταν στις ομάδες ΔΙΑΣ, ενώ είναι γνωστό ότι η επιθυμία των αστυνομικών να υπηρετούν στα ΜΑΤ παρουσιάζει κάθετη υποχώρηση.
Το τρίτο «φάλτσο» που χρεώνει η προπαγάνδα των μνημονιακών κέντρων στο ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι κάποια στελέχη του και ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας στο παρελθόν σε συνεντεύξεις τους έχουν χρησιμοποιήσει τη λέξη μπάτσος για να περιγράψουν αρνητικές ακραίες αστυνομικές πρακτικές που κατακρίνονται ανεξαιρέτως από όλους. Μπάτσο π.χ. δεν αποκάλεσε ποτέ και κανείς τον αρχηγό της αστυνομίας ούτε μίλησε για αρχιμπάτσους, προσδίδοντας και ...ιεραρχική διάσταση στη βλακεία. Αυτόν τον χαρακτηρισμό που προσδιορίζει συγκεκριμένες και υπαρκτές αρνητικές συμπεριφορές αστυνομικών, τον γενικεύουν ξεδιάντροπα και κατηγορούν το ΣΥΡΙΖΑ ότι βρίζει γενικώς τους αστυνομικούς ενώ ξέρουν ότι κρύβουν την αλήθεια. Ποια είναι αυτή; Ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και πολλά παλιά στελέχη του, έχουν δώσει αγώνες για τα δικαιώματα των αστυνομικών και για την επίλυση των προβλημάτων τους, τότε δηλαδή που ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία τους κορόιδευαν για τα αιτήματά τους ή συμφωνούσαν γα τη δίωξή τους για συνδικαλιστικούς λόγους κλπ.
Η προπαγάνδα αυτή πασχίζει να πείσει τους αστυνομικούς ότι οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ είναι καταστροφικές, χωρίς να μπει στον κόπο να τις παρουσιάσουν στο σύνολό τους. Προτιμά το ψέμα, τη χειραγώγηση της συνείδησης, τη συγκάλυψη των πραγματικών σκοπών και του ρόλου της για να μεταφέρει τη δυσφορία και την αγανάκτηση που έχει προκαλέσει η κυβέρνηση στους αστυνομικούς, στο αντίπαλο στρατόπεδο και εν προκειμένω στην αντιπολίτευση. Αντί να αναλύσει και αιτιολογήσει τα υπαρκτά προβλήματα και τα αίτιά τους, πετά την μπάλα στην εξέδρα.
Τη βοηθά σ’ αυτό, το γεγονός ότι το ίδιο το σύστημα έχει στήσει πολλά «μαξιλαράκια» αποκοιμίζοντας τους αστυνομικούς και απομακρύνοντας την πιθανότητα συνειδητοποίησης της θέσης, της επιρροής και της δύναμής τους όσον αφορά τις τρέχουσες κοινωνικές εξελίξεις.
Η προπαγάνδα συσκοτίζει τα αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα και το πραγματικό διακύβευμα των εκλογών και απευθυνόμενη ειδικά στους αστυνομικούς, προσπαθεί να τους εγκλωβίσει στο παλιό για να μη βλέπουν το μέλλον τους. Υπερασπίζεται με πάθος παραδοσιακές αξίες (πατρίδα θρησκεία οικογένεια) ποντάροντας στην αδράνεια της κεκτημένης τους συνείδησης και στην αντοχή των στερεότυπων που τους σερβίρουν διαρκώς (εμείς σας αγαπάμε, αυτοί σας πολεμούν, εμείς είμαστε δικοί σας, αυτοί σας βρίζουν).
Είναι αλήθεια ότι η δύναμη της προπαγάνδας είναι τεράστια ιδίως όταν κατευθύνεται μαζικά από πολλούς εναντίον ενός. Εξάλλου είναι δύσκολη η αφομοίωση των νέων ιδεών και των νέων προγραμμάτων από ανθρώπους που έχουν εγκλωβιστεί εντός των τειχών ενός αυταρχικά δομημένου σώματος έτσι ώστε να μην δέχονται εύκολα επιρροές απ’ έξω. Δεν αλλάζει επίσης εύκολα η συμπεριφορά, ούτε η πολιτική ταύτιση όταν δεν υπάρχει η δυνατότητα ελεύθερης διαμόρφωσης της προσωπικότητας. Όταν ο άνθρωπος δεν συμμετέχει συνειδητά και συλλογικά στην προοδευτική εξέλιξη της κοινωνίας αλλά περιχαρακώνεται στον ατομικισμό, όταν τον ενδιαφέρει η καταναλωτική ψυχολογία, η ατομική καλοπέραση και η δήθεν απόλυτη ελευθερία του ατόμου, σε ένα κόσμο των ίσων ευκαιριών αλλά των άνισων δυνατοτήτων. Βάζει εύκολα σε δεύτερη μοίρα τις πανανθρώπινες αξίες αφού αυτές δεν προβάλλονται από τα κυρίαρχα μέσα προπαγάνδας. Τα συστηματικά μέσα κρύβουν τα κακώς κείμενα, τα σκάνδαλα και τη διαφθορά, δημιουργώντας επίσης μια στρεβλή εικόνα για την κοινωνία και την πολιτική.
Η προπαγάνδα τους παρουσιάζεται φυσικά ως ενημέρωση δήθεν ακομμάτιστη, αντικειμενική και υπερταξική, ενώ η πληροφορία έχει απολέσει προ πολλού τον κοινωνικό της χαρακτήρα. Η πληροφόρηση έχει μετατραπεί σε μέσο διαστρέβλωσης της πραγματικότητας και σε όπλο χειραγώγησης της συνείδησης των ανθρώπων για να επιβιώνουν τα διαπλεκόμενα συμφέροντα.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι οι εκπομπές γνώμης και ο σχολιασμός των γεγονότων σπανίζουν στις μέρες μας. Ετσι αφυδατώνεται η επικαιρότητα και συγκαλύπτονται οι ευθύνες των κυβερνώντων.
Με ψεύτικα γεγονότα προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν από τα οξυμένα κοινωνικά προβλήματα ενώ η σκόπιμη επιλογή γεγονότων επιδέχεται και την ανάλογη ερμηνεία. Οι καταναλωτές ειδήσεων νομίζουν τελικά ότι είναι ελεύθεροι να διαμορφώνουν όποια άποψη θέλουν. Ειδικά η τηλεοπτική εικόνα παρουσιάζει μέρος του όλου και προσφέρεται στην εξαγωγή λανθασμένων εντυπώσεων και συμπερασμάτων. Ο στόχος είναι να επιδράσει στο ένστικτο και στα συναισθήματα και όχι στην λογική. Προκαλώντας αισθήματα φόβου, φρίκης, μίσους, εκδίκησης ή το αντίθετο, αγάπης, συμπάθειας, λύπησης κλπ προσπαθεί να κερδίσει εις βάρος του επιλεγμένου στόχου της.
Και το ερώτημα είναι μια τέτοια προπαγάνδα σε ποιους απευθύνεται και τι απήχηση μπορεί να έχει σήμερα, όταν η πολιτική των Μνημονίων έχει ισοπεδώσει τα πάντα;
Είναι φανερό ότι μια τέτοια παρουσίαση των θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ απευθύνεται σε φανατισμένους αστυνομικούς, σε αστυνομικούς που απέχουν από τα κοινά και περιχαρακώνονται στο «υπηρεσιακό καθήκον», χωρίς να τους ενδιαφέρει τι λένε οι άλλοι γι’ αυτούς, σε αστυνομικούς του λάιφ στάιλ και της απολιτίκ κατάστασης.
Στους οργανωμένους συνδικαλιστικούς χώρους δεν έχουν καμία τύχη όπως δεν έχουν και ευρύτερα στην κοινωνία. Ιδίως στα κοινωνικά εκείνα στρώματα που έχουν καταστραφεί από τα μνημόνια, όπως και οι αστυνομικοί και τα οποία αναγνωρίζουν πόσο επικίνδυνο και δύσκολο είναι να κάνεις σωστά τη δουλειά σου και ως αστυνομικός.
Τι θα γίνει επομένως με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ; Όπως έχει διακηρύξει ο ίδιος ο Τσίπρας, δικαστές κι αστυνόμοι θα ΄χουν αρκετή δουλειά! Μιλώντας το Σάββατο στο συνέδριο, γύρισε κι έδειξε με νόημα τη λέξη Δικαιοσύνη που ήταν πίσω του στο πανό, ενώ μίλησε για τη λαϊκή απαίτηση να απονεμηθεί δικαιοσύνη. Τόσα και τόσα σκάνδαλα υπάρχουν, κυκλώματα διαφθοράς και διαπλοκής ζέχνει από παντού ο τόπος. Θα λύσουμε τα χέρια των δικαστών είπε ο Τσίπρας που σημαίνει ότι η αστυνομία όρεξη να ‘χει για δικογραφίες βαρβάτες…
Το μήνυμα οι δικαστές το έχουν πιάσει προ πολλού. Και μόνο τυχαία δεν είναι η τελευταία κίνησή τους να στείλουν επιστολή στον υπουργό Δικαιοσύνης Χαρ. Αθανασίου για να του υπενθυμίσουν τις ανεκπλήρωτες δεσμεύσεις του και τα αιτήματά τους που έμειναν στο ράφι. Ξεκίνησε η προεκλογική περίοδος και οι συνδικαλιστές δικαστές δεν λησμόνησαν τις διεκδικήσεις τους. Τις υπενθύμισαν στον πρώην συνάδελφό τους!
Αλλά για αυτά, η προπαγάνδα των μνημονιακών δεν λέει λέξη διότι γι’ αυτούς δεν υπάρχουν σκάνδαλα. Όλα καλά καμωμένα. Για την κατάντια της χώρας και τη φτωχοποίηση του λαού, φταίνε οι τεμπέληδες Έλληνες, οι φοροφυγάδες και οι τρομοκράτες. Και καλά να δεχθούμε ότι φταίνε κι αυτοί, αλλά με τις πλάτες ποιων έγιναν όλα αυτά τα αρνητικά φαινόμενα;
Ο ΣΥΡΙΖΑ κυβερνούσε;
Ή μήπως αυτός καθοδηγούσε τους δικαστές και την αστυνομία επί τόσα χρόνια;
Ποιος έχει δεμένα τα χέρια τους;
Αυτά είναι τα ερωτήματα που σκοπίμως κρύβουν οι μονταζιέρες και τα παπαγαλάκια ενός συστήματος σε σήψη και παρακμή. Αλλά ευτυχώς οι ένστολοι και οι δικαστές στη συντριπτική τους πλειοψηφία παρωπίδες δεν φορούν.
Το …παρασύνθημα περιμένουν. Και τότε θα δουν όντως ορισμένοι λαλίστατοι παπαγάλοι και ραπτοκόπτες μιας άθλιας προπαγάνδας τι εστί ψέμα και τι αλήθεια.
Αναδημοσιευση
