Τελευταία μέρα κατάθεσης αιτήσεων συμμετοχής στην 1η Παγκόσμια Συνδιάσκεψη γυναικών αστυνομικών μελών της IPA… και εγώ? Ταλαντεύομαι ανάμεσα στην επιθυμία μου να συμμετάσχω και στο άγχος του άγνωστου, του διαφορετικού, του ξένου. Για πέντε μέρες, από 1η έως 5η Οκτωβρίου 2014, θα βρίσκομαι τελείως μόνη στο Ηράκλειο Κρήτης, χιλιόμετρα μακριά από τον τόπο μου. Θα πάω και ό,τι γίνει….
Επιβίβαση στο αεροπλάνο και ήδη κάποια άτομα ξεχωρίζουν ως σύνεδροι από τα χαρούμενα πρόσωπά τους, την κεφάτη διάθεσή τους. Άφιξη στο Ηράκλειο. Οι αποστολές παραλαμβάνονται, οι πρώτες γνωριμίες γίνονται και οι στιγμές αρχίζουν να αποκτούν νόημα, κέφι. Τα πάντα άψογα προγραμματισμένα, μελετημένα και εμείς οι σύνεδροι απαλλαγμένοι από έγνοιες διαμονής, διατροφής και μετακίνησης “περιοριζόμαστε” στο να απολαμβάνουμε στιγμές, να αποκομίζουμε εμπειρίες. Κάθε ώρα που περνάει γίνεται αφορμή να γνωρίσω περισσότερο κόσμο, συναδέλφους που στην πορεία γίνονται φίλοι. Ανθρώπους που ζουν σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, ανεξαρτήτως ιθαγένειας, θρησκείας, φύλου, ηλικίας, τάξεως και βαθμού, που αντιμετωπίζουν αντίστοιχα προβλήματα με εμένα στον εργασιακό τους χώρο, που αγωνίζονται καθημερινά όπως και εγώ στην προσωπική τους ζωή.
Οι εκδηλώσεις ξεκινούν με την ανάλογη επισημότητα στην τελετή έναρξης. Πόσο όμορφη εικόνα να έχεις τον κόσμο ολόκληρο σε μια φωτογραφία? Πώς να μην παρασυρθείς από την ατμόσφαιρα αυτή που μαγεύει? Όλοι μαζί γινόμαστε ένα…
Η ημέρα των εργασιών φτάνει… Από νωρίς το πρωί παρουσιάζονται και αναλύονται διεξοδικά εργασίες – μελέτες από αξιόλογους και καταρτισμένους ομιλητές και εμπειρογνώμονες συναδέλφους και πολίτες. Καθετί που αφορά την γυναίκα ως αστυνομικό, ως σύζυγο, ως μάνα, ως κόρη και αδελφή γίνεται αντικείμενο συζήτησης. Μιας συζήτησης που παρά τη θέληση των συνέδρων και του κοινού δεν είναι δυνατό να συνεχιστεί παραπάνω. Η ημέρα πέρασε χωρίς να το καταλάβω και εγώ αισθάνομαι γεμάτη μα όχι πλήρης. Γεμάτη γιατί ενημερώθηκα, προβληματίσθηκα και οφείλω πλέον να μεταλαμπαδεύσω τις γνώσεις μου αυτές στους συναδέλφους της περιφέρειάς μου, όχι πλήρης γιατί η συζήτηση γεννά νέα ερωτήματα και προβληματισμούς. Πώς να τα χωρέσεις όμως όλα σε μία συνδιάσκεψη? Αδύνατον…
Κρήτη… υπέροχη, μαγική, φιλόξενη. Σε κάθε εκδρομή – ξενάγηση ανακαλύπτεις την μαγεία που περιβάλλει τον τόπο αυτό. Από τα Μινωικά χρόνια, με τον μοναδικό για την εποχή του παγκόσμιο πολιτισμό μέχρι και το σήμερα. Ένας άλλος κόσμος πρόθυμος να σε υποδεχθεί, έτοιμος να σε αγκαλιάσει μέσα από την κουλτούρα, τα ήθη και τα έθιμά του.
Οι μέρες πέρασαν και το ¨ταξίδι¨ φτάνει στο τέλος του… Η τελετή λήξης αποτελεί ουσιαστικά αφορμή ώστε η ντόπια κοινωνία να μας γεμίσει με δώρα, να μας ευχαριστήσει για την συμμετοχή μας στη προσπάθεια αυτή και για να γιορτάσουμε ακόμα μία τελευταία φορά όλοι μαζί σαν μια μεγάλη παρέα.
Αλήθεια εμείς πώς να ευχαριστήσουμε εσάς?
Που αναδείξατε τη γυναίκα αστυνομικό και τους πολλαπλούς και δύσκολους ρόλους που καλείται να αντιμετωπίσει καθημερινά στην κοινωνία?
Που μας κάνατε κομμάτι μιας μοναδικής εμπειρίας, μιας ιστορίας που η αρχή της γράφεται από το Ηράκλειο της Ελλάδας?
Που γίνατε το «μονοπάτι» για τη δημιουργία φιλικών σχέσεων και συνεργασιών με ανθρώπους από όλον τον κόσμο?
Που τιμήσατε τη χώρα μας με την άρτια διοργάνωση που πραγματοποιήσατε και κάνατε εμάς περήφανους που είμαστε Έλληνες?
Τώρα πλέον γνωρίζω…. SERVO PER AMIΚECO!!! Υπηρετώ δια της φιλίας… σαν τους Κρητικούς, σαν τους Έλληνες…
Καλή επιτυχία Ρωσία! Ίσως σε δυο χρόνια να είμαστε όλοι ξανά μαζί εκεί… στη Μόσχα.
ΚΟΣΤΟΓΛΙΔΟΥ ΧΑΡΑ - ΤΟΠΙΚΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΗΜΑΘΙΑΣ
Οι εκδηλώσεις ξεκινούν με την ανάλογη επισημότητα στην τελετή έναρξης. Πόσο όμορφη εικόνα να έχεις τον κόσμο ολόκληρο σε μια φωτογραφία? Πώς να μην παρασυρθείς από την ατμόσφαιρα αυτή που μαγεύει? Όλοι μαζί γινόμαστε ένα…
Η ημέρα των εργασιών φτάνει… Από νωρίς το πρωί παρουσιάζονται και αναλύονται διεξοδικά εργασίες – μελέτες από αξιόλογους και καταρτισμένους ομιλητές και εμπειρογνώμονες συναδέλφους και πολίτες. Καθετί που αφορά την γυναίκα ως αστυνομικό, ως σύζυγο, ως μάνα, ως κόρη και αδελφή γίνεται αντικείμενο συζήτησης. Μιας συζήτησης που παρά τη θέληση των συνέδρων και του κοινού δεν είναι δυνατό να συνεχιστεί παραπάνω. Η ημέρα πέρασε χωρίς να το καταλάβω και εγώ αισθάνομαι γεμάτη μα όχι πλήρης. Γεμάτη γιατί ενημερώθηκα, προβληματίσθηκα και οφείλω πλέον να μεταλαμπαδεύσω τις γνώσεις μου αυτές στους συναδέλφους της περιφέρειάς μου, όχι πλήρης γιατί η συζήτηση γεννά νέα ερωτήματα και προβληματισμούς. Πώς να τα χωρέσεις όμως όλα σε μία συνδιάσκεψη? Αδύνατον…
Κρήτη… υπέροχη, μαγική, φιλόξενη. Σε κάθε εκδρομή – ξενάγηση ανακαλύπτεις την μαγεία που περιβάλλει τον τόπο αυτό. Από τα Μινωικά χρόνια, με τον μοναδικό για την εποχή του παγκόσμιο πολιτισμό μέχρι και το σήμερα. Ένας άλλος κόσμος πρόθυμος να σε υποδεχθεί, έτοιμος να σε αγκαλιάσει μέσα από την κουλτούρα, τα ήθη και τα έθιμά του.
Οι μέρες πέρασαν και το ¨ταξίδι¨ φτάνει στο τέλος του… Η τελετή λήξης αποτελεί ουσιαστικά αφορμή ώστε η ντόπια κοινωνία να μας γεμίσει με δώρα, να μας ευχαριστήσει για την συμμετοχή μας στη προσπάθεια αυτή και για να γιορτάσουμε ακόμα μία τελευταία φορά όλοι μαζί σαν μια μεγάλη παρέα.
Αλήθεια εμείς πώς να ευχαριστήσουμε εσάς?
Που αναδείξατε τη γυναίκα αστυνομικό και τους πολλαπλούς και δύσκολους ρόλους που καλείται να αντιμετωπίσει καθημερινά στην κοινωνία?
Που μας κάνατε κομμάτι μιας μοναδικής εμπειρίας, μιας ιστορίας που η αρχή της γράφεται από το Ηράκλειο της Ελλάδας?
Που γίνατε το «μονοπάτι» για τη δημιουργία φιλικών σχέσεων και συνεργασιών με ανθρώπους από όλον τον κόσμο?
Που τιμήσατε τη χώρα μας με την άρτια διοργάνωση που πραγματοποιήσατε και κάνατε εμάς περήφανους που είμαστε Έλληνες?
Τώρα πλέον γνωρίζω…. SERVO PER AMIΚECO!!! Υπηρετώ δια της φιλίας… σαν τους Κρητικούς, σαν τους Έλληνες…
Καλή επιτυχία Ρωσία! Ίσως σε δυο χρόνια να είμαστε όλοι ξανά μαζί εκεί… στη Μόσχα.
ΚΟΣΤΟΓΛΙΔΟΥ ΧΑΡΑ - ΤΟΠΙΚΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΗΜΑΘΙΑΣ
Από την Τοπική Διοίκηση Ηρακλείου αντί σχολίου μια Μαντινάδα
Οι αετοί κι οι άγγελοι
κοινό ΄χουνε σημείο
όχι δεν είναι τα φτερά …
αλλά το μεγαλείο.
