Τον Αύγουστο, όταν ξεκίνησε η επιχείρηση ΑΣΠΙΔΑ (λάθος όνομα, έπρεπε να λέγεται ΚΕΡΑΥΝΟΣ εν αιθρία ή ΚΕΡΑΜΙΔΑ κατακέφαλα) το σωματείο μας, ως όφειλε, πήγε στις συγκεντρώσεις ενημέρωσης των αποσπασμένων συναδέλφων (αποσπασμένοι από την εγκληματικότητα των περιοχών τους και αποσπασμένοι από τις οικογένειές τους που τόσο ανάγκη τους έχουν αυτήν την τραγική οικονομική περίοδο) για να τους καλωσορίσει, να τους βοηθήσει στα όποια προβλήματά τους και να σταθεί αρωγός στο δύσκολο έργο που ξεκινούσαν.
Με την πρώτη ματιά διαπιστώσαμε πρόσωπα σκυθρωπά με απορίες ατελείωτες για οτιδήποτε. Μια κατάσταση, που για να αντιμετωπιστεί χρειάστηκε όλο το σωματείο, όλη η επιχειρησιακή ντόπια δύναμη και σύσσωμη η Α.Δ. Αλεξανδρούπολης από τον Διευθυντή, τις Διοικήσεις των τμημάτων μέχρι και τον Σκοπό να δίνουν αγώνα για να διεκπεραιωθεί μια επιχείρηση που στήθηκε νύχτα και έπρεπε να στεφθεί με επιτυχία το επόμενο πρωινό από ανθρώπους που ζητούσαν να μάθουν τα «όπλα» γι’ αυτήν τη μάχη… Η «χορηγία» της πολιτείας και του αρχηγείου ήταν «εθνική ανάγκη» και «φιλότιμο».
Προχωρώντας στον Οκτώβριο (πάλι νύχτα διαταγές, αλλαγές σε Π.Δ. κ. ο. κ.) ήρθαν οι νεοεξερχόμενοι αστυφύλακες. Παιδιά με όρεξη για δουλειά και αγάπη για το Σώμα -σαν τους υπόλοιπους δηλαδή που επιχειρούσαν ήδη εδώ πάνω- αλλά με περισσότερες απορίες, προβληματισμούς και φοβίες (και πάλι όλοι οι άνθρωποι της Α.Δ. Αλεξανδρούπολης των τμημάτων και του Σωματείου εκεί) καθώς ήταν η πρώτη τους μεγάλη αποστολή. Φυσικά, για άλλη μια φορά, κανένας δεν σκέφτηκε ότι δεν μετακινούσε νούμερα αλλά ανθρώπους που δεν είχαν κανονική αμοιβή, ανθρώπους που είχαν νοικιάσει σπίτια στα 900 χλμ. μακριά.
Φτάσαμε τώρα στον Ιανουάριο να επαναλαμβάνεται η ίδια ιστορία, αφού κάποιοι σκέφτηκαν να κάνουν εορταστικό δώρο σε άλλους 800 περίπου συναδέλφους.
Ωστόσο, σήμερα στις συγκεντρώσεις τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Οι περισσότεροι συνάδελφοι έχουν ξανάρθει. Οι απορίες περιορισμένες και οι ερωτήσεις εύστοχες, καθώς στόχος ήταν η εύρυθμη λειτουργία της επιχείρησης. Όμως, δεν εξαφανίστηκε από τα πρόσωπα η αβεβαιότητα: Τι θα γίνει στο μέλλον; Πόσες αποσπάσεις; Πόσες μετακινήσεις; Πόσες αλλαγές σε Π.Δ. «νύχτα»; Πότε θα γίνει η εκκαθάριση των υπομνημάτων;…
Πόσο διαφορετικά θα ήταν άραγε αν ακούγατε μια φορά τις κραυγές αγωνίας που εκπέμπουμε εδώ και 2,5 χρόνια για άμεση ενίσχυση του Έβρου με μόνιμο προσωπικό που κατάγεται από τον Έβρο;
Κύριοι των Αθηνών, η λύση στην «εθνική ανάγκη» δεν είναι το «φιλότιμο». Η λύση αποτελείται από σχέδια ολοκληρωμένα. Χρειαζόμαστε επιχειρησιακά σχέδια από ανθρώπους που γνωρίζουν τη δουλειά. Χρειαζόμαστε υποδομές και υλικά περισσότερα, καταλληλότερα για τις ανάγκες της αποτροπής και της σύλληψης. Χρειαζόμαστε εκπαιδεύσεις προσαρμοσμένες στις ανάγκες της περιοχής. Χρειαζόμαστε μόνιμο ανθρώπινο δυναμικό.
Δεν χρειαζόμαστε άλλες «μπαλωμένες» καταστάσεις με μετακινήσεις, αποσπάσεις και νυχτερινά σχέδια που μας προϊδεάζουν για τα σχέδια που έχετε για μας στο μέλλον. Δεν χρειαζόμαστε άλλη «διαχείριση και κράτηση λαθρομεταναστών» στην ΠΡΩΤΗ ΓΡΑΜΜΗ.
Μέχρι να μας ακούσετε θα είμαστε εδώ και θα φυλάμε Θερμοπύλες με το «φιλότιμο» και με τους συναδέλφους που αφήνουν τις οικογένειές τους καλοκαίρι και χειμώνα.
Πηγή: /seayalexandroupolis.blogspot.gr
Με την πρώτη ματιά διαπιστώσαμε πρόσωπα σκυθρωπά με απορίες ατελείωτες για οτιδήποτε. Μια κατάσταση, που για να αντιμετωπιστεί χρειάστηκε όλο το σωματείο, όλη η επιχειρησιακή ντόπια δύναμη και σύσσωμη η Α.Δ. Αλεξανδρούπολης από τον Διευθυντή, τις Διοικήσεις των τμημάτων μέχρι και τον Σκοπό να δίνουν αγώνα για να διεκπεραιωθεί μια επιχείρηση που στήθηκε νύχτα και έπρεπε να στεφθεί με επιτυχία το επόμενο πρωινό από ανθρώπους που ζητούσαν να μάθουν τα «όπλα» γι’ αυτήν τη μάχη… Η «χορηγία» της πολιτείας και του αρχηγείου ήταν «εθνική ανάγκη» και «φιλότιμο».
Προχωρώντας στον Οκτώβριο (πάλι νύχτα διαταγές, αλλαγές σε Π.Δ. κ. ο. κ.) ήρθαν οι νεοεξερχόμενοι αστυφύλακες. Παιδιά με όρεξη για δουλειά και αγάπη για το Σώμα -σαν τους υπόλοιπους δηλαδή που επιχειρούσαν ήδη εδώ πάνω- αλλά με περισσότερες απορίες, προβληματισμούς και φοβίες (και πάλι όλοι οι άνθρωποι της Α.Δ. Αλεξανδρούπολης των τμημάτων και του Σωματείου εκεί) καθώς ήταν η πρώτη τους μεγάλη αποστολή. Φυσικά, για άλλη μια φορά, κανένας δεν σκέφτηκε ότι δεν μετακινούσε νούμερα αλλά ανθρώπους που δεν είχαν κανονική αμοιβή, ανθρώπους που είχαν νοικιάσει σπίτια στα 900 χλμ. μακριά.
Φτάσαμε τώρα στον Ιανουάριο να επαναλαμβάνεται η ίδια ιστορία, αφού κάποιοι σκέφτηκαν να κάνουν εορταστικό δώρο σε άλλους 800 περίπου συναδέλφους.
Ωστόσο, σήμερα στις συγκεντρώσεις τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Οι περισσότεροι συνάδελφοι έχουν ξανάρθει. Οι απορίες περιορισμένες και οι ερωτήσεις εύστοχες, καθώς στόχος ήταν η εύρυθμη λειτουργία της επιχείρησης. Όμως, δεν εξαφανίστηκε από τα πρόσωπα η αβεβαιότητα: Τι θα γίνει στο μέλλον; Πόσες αποσπάσεις; Πόσες μετακινήσεις; Πόσες αλλαγές σε Π.Δ. «νύχτα»; Πότε θα γίνει η εκκαθάριση των υπομνημάτων;…
Πόσο διαφορετικά θα ήταν άραγε αν ακούγατε μια φορά τις κραυγές αγωνίας που εκπέμπουμε εδώ και 2,5 χρόνια για άμεση ενίσχυση του Έβρου με μόνιμο προσωπικό που κατάγεται από τον Έβρο;
Κύριοι των Αθηνών, η λύση στην «εθνική ανάγκη» δεν είναι το «φιλότιμο». Η λύση αποτελείται από σχέδια ολοκληρωμένα. Χρειαζόμαστε επιχειρησιακά σχέδια από ανθρώπους που γνωρίζουν τη δουλειά. Χρειαζόμαστε υποδομές και υλικά περισσότερα, καταλληλότερα για τις ανάγκες της αποτροπής και της σύλληψης. Χρειαζόμαστε εκπαιδεύσεις προσαρμοσμένες στις ανάγκες της περιοχής. Χρειαζόμαστε μόνιμο ανθρώπινο δυναμικό.
Δεν χρειαζόμαστε άλλες «μπαλωμένες» καταστάσεις με μετακινήσεις, αποσπάσεις και νυχτερινά σχέδια που μας προϊδεάζουν για τα σχέδια που έχετε για μας στο μέλλον. Δεν χρειαζόμαστε άλλη «διαχείριση και κράτηση λαθρομεταναστών» στην ΠΡΩΤΗ ΓΡΑΜΜΗ.
Μέχρι να μας ακούσετε θα είμαστε εδώ και θα φυλάμε Θερμοπύλες με το «φιλότιμο» και με τους συναδέλφους που αφήνουν τις οικογένειές τους καλοκαίρι και χειμώνα.
Πηγή: /seayalexandroupolis.blogspot.gr
