…….O πέλεκυς της δικαιοσύνης……..
askapoasy
…..κάπου στο διάδρομο του Αστυνομικού Μεγάρου μια Τρίτη πρωί συναντώ συνάδερφό Σας που με χαρά μου ανακοινώνει …τα μαζεύουμε τα χρήματα … στην αρχή δεν καταλαβαίνω τι εννοεί …τα μαζεύουμε τα χρήματα για την προχθεσινή υπόθεση του συναδέρφου μας..! μου ξαναλέει και το πρόσωπό του φωτίζεται με μιας!
-Αυτά για το πρόστιμο του!
-Μα θα κάνουμε προσφυγή θα πάμε στο δευτεροβάθμιο είναι πολλά τα 400 ευρώ πρόστιμο, το όπλο με δικά του χρήματα το είχε πληρώσει…του απαντώ.
-Ό,τι και να γίνει εμείς θα τα μαζέψουμε! Μου απαντά με σιγουριά
….Λίγο αργότερα μου δείχνει ένα φάκελο με 95 ευρώ ….
Και έτσι αρχίζει η «θλιβερή» μας ιστορία.. για την κλοπή όπλου αστυνομικού ο οποίος αναγκαζόμενος να εισέλθει σε τράπεζα για συναλλαγή, έκρυψε το όπλο του στο αυτοκίνητο του! Η θλιβερή ιστορία για την χιλιοειπωμένη απονομή της δικαιοσύνης..! Με τη διαφορά ότι θα κάνω μνεία όχι στη λαβωμένη απονομή της δικαιοσύνης από τα Δικαστήρια αλλά από τα Πειθαρχικά Συμβούλια που είναι επιφορτισμένα κατ’ εμέ να εφαρμόσουν τις ασαφείς διατάξεις του ΠΔ 120/2008 για το πειθαρχικό δίκαιο των Αστυνομικών Οργάνων.
Να ξεκαθαρίσω ευθύς εξαρχής ότι σέβομαι απολύτως τους θεσμούς και τα πρόσωπα που έχουν το βάρος να τους υπερασπισθούν. Από την άλλη όμως σέβομαι απόλυτα και τον κάθε αστυνομικό που καλούμαι να υπερασπισθώ ενώπιον των πειθαρχικών συμβουλίων ως συνήγορος της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Θεσσαλονίκης.
Έχω την αίσθηση από την παρουσία μου ενώπιον των πειθαρχικών συμβουλίων για υποθέσεις των συναδέρφων Σας, ότι βρίσκομαι κάπου στη μέση ενός τεράστιου χάσματος μεταξύ των «δικαστών» που απαρτίζουν τα συμβούλια και του εκάστοτε «κατηγορουμένου» συναδέρφου Σας.
Και η απορία μου είναι ……ΓΙΑΤΙ τέτοιο χάσμα?
Ανάμεσα σε ανθρώπους που δουλεύουν κάτω από τις ίδιες συνθήκες, βιώνουν τα ίδια προβλήματα, κινούνται στον ίδιο χώρο, πιέζονται ασφυχτικά από τις ίδιες καταστάσεις, για να καταλήγουν στο τέλος να είναι ο «σάκος» που δέχεται όλα τα χτυπήματα μιας κοινωνίας που ασφυκτιά σε τεντωμένο σκοινί…ειδικά τώρα!!!
Και για να μιλήσω ειδικότερα αφορμή αυτού του άρθρου είναι υπόθεση συναδέρφου σας που τιμωρήθηκε για την κλοπή του όπλου του από αγνώστους σε πρόστιμο 400 ευρώ…!! πάει δηλαδή το τελευταίο δώρο Χριστουγέννων υπέρ πίστεως και πατρίδος!!!
Ενός όπλου σημειώτεον που δεν του το παρείχε η μητέρα πατρίδα, μιας και τόσα χρόνια είναι απασχολημένη με άλλου είδους παροχές σε άλλους που χρήζουν την εύνοιά της, γι’ αυτό και ο εξοπλισμός που δίνει στην Αστυνομία είναι παρωχημένος ή στην καλύτερη περίπτωση ανεπαρκής να καλύψει τις συνεχώς αυξανόμενες ανάγκες που επιτάσσει η νέα εποχή του εγκλήματος όποια μορφή και να έχει αυτό!!
Τι το θέλε και αυτός θα μου πείτε? Έτσι πως είναι γραμμένες οι διατάξεις και οι νόμοι το όπλο πρέπει να το κουβαλάς συνέχεια μαζί σου να κοιμάσαι, να ξυπνάς με αυτό να του μιλάς και να σου μιλάει .….!
Να σου συμβεί η ατυχία να σου κλαπεί? Ούτε συζήτηση, έργο βγαλμένο από σενάριο επιστημονικής φαντασίας!
Αυτό όμως που δεν έκανε δεκτό το πειθαρχικό συμβούλιο που δίκασε την συγκεκριμένο παράπτωμα του συναδέρφου σας είναι την ευθύνη που έχει ο κάθε προϊστάμενος του κάθε υφιστάμενου να αναφέρει τις ελλείψεις, τα κακώς κείμενα και την καταστρατήγηση των νόμων, όταν η υπηρεσία έχει την υποχρέωση να παρέχει ειδικούς χώρους για την φύλαξη του οπλισμού όπως υπάρχει σε κάθε πολιτισμένη χώρα που θέλει να σέβεται αυτούς από τους οποίους περιμένει να προστατέψουν το πολύτιμο αγαθό της δημόσιας τάξης και ασφάλειας.
Το συμβούλιο απλά πρόσθεσε στα ταμεία του κράτους το αξιοσέβαστο ποσό των 400 ευρώ!
Δυστυχώς όμως κατά την ταπεινή μου άποψη απονομή της δικαιοσύνης χωρίς κατανόηση και επαφή με την πραγματικότητα, σχετικά με τις συνθήκες υπό τις οποίες εκτελείται το αστυνομικό λειτούργημα δεν είναι απονομή. Καλοί και οι νόμοι καλά και τα προεδρικά διατάγματα καλή και η θεωρία αλλά η κρίση του εκάστοτε «δικαστή» δεν μπορεί να στηρίζεται μόνο σε αυτά.
Όπως ήδη έχω πει και στην υπεράσπιση του συναδέρφου Σας ενώπιον του πειθαρχικού συμβουλίου, τα γρανάζια του εναπομείναντος συστήματος συνεχίζουν να κινούνται από το φιλότιμο των λίγων που για κάποιους ίσως θεωρούνται και γραφικοί.
Πως λοιπόν κάποιος να συνεχίσει να βγαίνει στο δρόμο με συνείδηση και ζήλο όταν για το ατυχές συμβάν της κλοπής του όπλου του –που αποδεδειγμένα η υπηρεσία του δεν του παρέχει χώρο φύλαξης ως όφειλε- τον τιμωρούν και του επιβάλλουν πρόστιμο 400 ευρώ. …Εδώ θα πρέπει να πούμε και πάλι καλά γιατί έτερος συνάδερφός σας τιμωρήθηκε με 2 μήνες αργία με απόλυση!
Και όμως δεν είναι πάλι καλά γιατί τα 400 ευρώ πονάνε για κάτι που ο ίδιος πήρε όλες τις προφυλάξεις που είχε τη δυνατότητα να πάρει ώστε να αποτρέψει να συμβεί..
Που είναι η κατανόηση? Που είναι η επαφή με την πραγματικότητα? Οι θεσμοί διαφυλάσσονται αποκλειστικά με την προσήλωση στο γράμμα του νομοθέτη?...που αμφιβάλλω και αυτός αν ήταν παρών όταν θεσπιζόταν οι διατάξεις για τον οπλισμό, γιατί αν ήταν παρών θα προέβλεπε ειδικό επίδομα για αγορά χρηματοκιβωτίου, πόρτας ασφαλείας και από σπόντα ίσως οργανωμένες αστυνομικές υπηρεσίες με σεβασμό προς τα στελέχη της.
Και τέλος που είναι η αλληλεγγύη από συνάδερφο σε συνάδερφο? Αυτή την αλληλεγγύη που επιτάσσουν οι καιροί και η συνείδηση του καθενός? Αρκετά δεν συρθήκαμε και παρασυρθήκαμε από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα του δε βαριέσαι? Η κρίση μας δεν πρέπει να προσαρμοστεί ανάλογα με τις πραγματικότητα και τις συνθήκες που επικρατούν?
Το να αντιμετωπίζεται ο «κατηγορούμενος» αστυνομικός με καχυποψία ότι ίσως και να σκηνοθέτησε την οποιαδήποτε κλοπή ή απώλεια του οπλισμού του εξυπηρετεί κάτι πέραν από το να κάμπτεται το ηθικό του και να υπόκειται στο άγχος της διαδικασίας της πειθαρχικής δίκης…?
Αυτές είναι οι δικές μου απορίες και ίσως διαβάζοντας εσείς το παρόν να έχετε διαφορετικές το σίγουρο όμως είναι ότι η απονομή της δικαιοσύνης θα συνεχίσει να είναι ένα αμφιλεγόμενη από όποια θεσμικά όργανα και αν αποδίδεται και όποιον και αν δικαιώνει ή αδικεί…
Με σεβασμό και πάλι σε όλα τους παράγοντες της πειθαρχικής διαδικασίας, προτείνω όλοι από την πλευρά μας να αναλάβουμε την ευθύνη που μας αναλογεί σε ό,τι καλούμαστε να πράξουμε ώστε να απονεμηθεί η δικαιοσύνη σε καιρούς που πρέπει να κοιτάμε το δάσος και όχι το δέντρο……
Αφιερωμένο στους συναδέρφους σας κάπου εκεί στον 1Ο όροφο του Αστυνομικού Μεγάρου που συγκεντρώνουν αυτά τα 400 ευρώ γιατί απλά πιστεύουν ότι οφείλονται αλληλεγγύως…….
Φαρμάκη Παναγιώτα
Δικηγόρος
Νομική Σύμβουλος Ε.Α.Υ.Θ
